پنج راهکار برای کنترل بیش فعالی

1-تغییر سبک فرزندپروری والدین و کاهش تعارضات زوجین:

در مورد میزان ژنتیکی بودن بیش فعالی معمولا اغراق مییشود و این اختلال بسیار بیشتر از حدی که تصور میشود به محیط وابسته است. برای مثال بی نظمی و آشفتگی والدین توسط کودک مشاهده شده و آموخته میشود.تبعا این موضوع روی مسائلی مثل انجام تکالیف توسط کودک و روابط او موثر است.

به همین علت، معمولا پیش ااز پرداختن مستقیم به اختلال کودک، سعی میشود برروی آشفتگی ها ی والدین توسط رواندرمانگر اقداماتی نظیر آموزش مهارت های زندگی و سبک فرزندپروری انجام شود.

2-انجام تکالیف در زمان کوتاه:

وقتی که فرد خود را درگیر فعالیت های بلند مدت میکند، احتمالا با شکست مواجه میشود که راه حل آن، سپردن فعالیت های کوتاه اما متوالی به او می باشد.

3-درمان های شناختی و رفتاری مختص کودکان و والدین آن ها:

ایجاد نگرش درست به شرایط، آموزش صحیح در باره نحوه مقابله با مشکل، و تکلیف محور بودن، از جمله اصلی ترین مزیت های درمانهای شناختی و رفتاری میباشد.

هرچند این درمان ها میتواند به صورت مجزا و برای هر خانواده به صورت جداگانه اجرا شود، اغلب اجرای آن به صورت گروهی اثربخشی بیشتری دارد؛ چرا که در درمان گروهیف افراد در تعامل با جامعه ای قرار دارند که مشکلات مشابهی دارند و نیز سعی در بهبود آن دارند.

4-بازی درمانی و موسیقی درمانی:

مواردی که موجب تخلیه هیجانی، بهبود روابط اجتماعی، ارتقاء عملکرد، بهبود تمرکز و توجه، بازداری هیجانی، و کاهش اختلالات یادگیری کودکان میشود.

5-نوروفیدبک:

از جمله درمانهای نوروساینس محسوب میشود.

در این روش، با تنظیم امواج مغزی، راه برای تغییر سریع رفتار هموار شده و فرد راحت تر تغییرات شناختی را میپذیرد.

روند جلسات نوروفیذبک به این صورت است که ابتدا ارزیابی بالینی انجام میشود و سپس از طریق تحلیل EEG مغزی، به برسی امواج مغز پرداخته میشود.

بر اساس مراحل قبلی پروتکل درمانی (بین 20 تا 40 مرتبه در کل و دو الی سه مرتبه در هفته) تنظیم شده و درمان به اجرا در می آید.

ارزیابی میزان پیشرفت در جلسات نوروفیدبک، هر چهار جلسه یکبار انجام میشود.